«Τα γεγονότα με βάση τις συνθήκες της Γαλλίας και όχι με μέτρο σύγκρισης την Ελλάδα»

Προσπαθήστε να κάνετε μία προβολή των γεγονότων με τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία, αντιλαμβανόμενοι τις συνθήκες, στο εσωτερικό της χώρας και όχι βάση των μέτρων που έχετε ως μέτρο σύγκρισης με την Ελλάδα.

Είναι τελείως λάθος λογική.

Η μόνη κοινή συνισταμένη, είναι η στοχοπροσήλωση των δύο λαών, στο άρμα των ιμπεριαλιστικων λυκοσυμμαχιών και όπως αυτές θα εκφραστούν περισσότερο, προσεχώς, βάση και τις ισορροπίες των πολιτικών δυνάμεων.

Έχουμε τα τελικά αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εκλογών.

Τεράστια ήττα πρώτα απ’ όλα για την προεδρική παράταξη. Όσοι γνωρίζουν λιγάκι τα της Γαλλίας, καταλαβαίνουν τι σημαίνει ένας πρόεδρος να μην ελέγχει την Κυβέρνηση ή καλύτερα να μην είναι της ίδιας του, της παράταξης. (βλ εποχή Σιράκ – Ζοσπάν).

Η ακροδεξιά φασιστική οργάνωση υπό μορφή κόμματος της Λεπέν, έχει χρησιμοποιηθεί ως πολιορκητικός κρύος από το ίδιο το σύστημα, μιντιακο-βιομηχανικό λόμπι παραδίδοντας την ίδια την θέληση του γαλλικού λαού μέσα σε ένα ψευτοδίλλημα της αντισυστημικής τάχα μου προβειάς του μορφώματος και τις ξενοφοβίας πλειοδοτώντας σε θέματα ασφάλειας και αντικατάστασης των βασικών πολιτιστικών χαρακτηριστικών της γαλλικής κοινωνίας, επιτιθεμενοι κυρίως εναντίον της μουσουλμανικής κοινότητας. Το οποίο και δεν ισχύει φυσικά αφού το παράδειγμα των απογόνων των μεταναστών, δείχνει ότι έχουν πλήρως ενσωματωθεί.

Ο γαλλικός λαός λοιπόν που ψήφισε όλα αυτά τα αστικά κόμματα και εκμεταλλευτηκαν την στήριξη του, τους γύρισε την πλάτη μετά από μια μακροχρόνια υποβάθμιση – υποτίμηση της ίδιας τους της βουλής, των θεσμικών οργανων, την κατακερματισμένη γαλλική κοινωνία, τις κοινωνικές διάφορες, την αποξένωση από το κεντρικό κράτος, το σύστημα υγείας και τις υπηρεσίες του, την εξαθλίωση και τις παθογένειες που προέκυψαν από την αντιλαϊκή – αντεργατική πολιτική με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην γαλλική περιφέρεια, μεταξύ όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων Σοσιαλδημοκρατιας, Δεξιάς και τελευταία του Φιλελεύθερου κέντρου επί Μακρον και φυσικά να μην ξεχνάμε τον ρεφορμιστικο ρόλο του Γαλλικού ΚΚ που έπαιξε αχρείο και υπονομευτικό ρόλο, στα συνδικαλιστικα και στον εκμαυλισμό μέρους της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης με τον συμβιβασμό του στο “ρεπουμπλικανισμό”.

Επίσης τον υπονομευτικό – αντιδραστικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των κλειστών συνόρων, των πολέμων και των πνιγμων των προσφύγων. Της ενεργειακής επισφάλιας και της αποσύνθεσης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων με την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, ως προμετωπίδα.

Αλίμονο λοιπόν, σε αυτούς τους τάχα μου αριστερούς και κεντρωους “απογοητευμενάκηδες” που θέλουν να κλέψουν, εκμαιεύοντας και πάλι, ψήφους και συνειδήσεις. Εσείς ρίχνετε νερό στον μύλο της ακροδεξιάς με την στήριξη κυβερνήσεων που προάγουν αντιλαϊκες πολιτικές.