Αλιεύσαμε από το facebook του Θανάση Καμπαγιάννη
Η έκτιση της ποινής ενός κρατούμενου δεν εξαρτάται από το είδος των αδικημάτων για τα οποία έχει καταδικαστεί. Ο σωφρονιστικός κώδικας υπάρχει για κρατούμενους που είναι υπόδικοι ή κατάδικοι λόγω τέλεσης εγκλημάτων, υπάρχει δηλαδή βασικά για ενόχους και όχι για αθώους. Ειδάλλως, ας γυρίσουμε στα βασανιστήρια και την Ιερά Εξέταση και ας πάψουμε τα περί «κράτους δικαίου».
Κι όμως αυτές τις βασικές αλήθειες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις καταπατά με φωτογραφικούς νόμους τους οποίους στη συνέχεια παραβιάζει, όσον αφορά τον συγκεκριμένο κρατούμενο, του οποίου η καταδίκη υπήρξε αμετάκλητη εδώ και πάρα πολλά χρόνια: στέρηση αδειών αν και τις δικαιούται, μεταγωγή από τις αγροτικές φυλακές Βόλου αν και σε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα δεν υπέπεσε, μεταγωγή στο Δομοκό αν και ο νόμος (που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε!) επέτασσε τη μεταγωγή στον Κορυδαλλό.
Αυτό δεν είναι κράτος δικαίου, είναι εκδικητικός χουλιγκανισμός πάνω στο σώμα ενός κρατούμενου – πλέον απεργού πείνας – το οποίο χρησιμοποιείται ως μέσο προς σκοπό. Αυτή όμως είναι μια αφόρητη κατάσταση για οποιοδήποτε κράτος ισχυρίζεται ότι είναι φιλελεύθερο.
Ποιος λοιπόν αναρωτιέται που κάποιοι απέναντι στον κρατικό χουλιγκανισμό απαντούν με οπαδικά πανώ; Είναι η κυβέρνηση που διαμορφώνει τους όρους της αντιπαράθεσης. Ας μην παραπονιούνται οι κονδυλοφόροι της που κάποιοι ανόητα πέφτουν στο επίπεδό της. Και ας μην χάσουμε οι υπόλοιποι το δάσος, δείχνοντας το δέντρο.
Το χειρότερο για εκείνους που έχασαν δικούς τους ανθρώπους από τη δράση της 17Ν είναι ότι η κυβέρνηση ακυρώνει αναδρομικά τον βασικό ισχυρισμό της πολιτικής αγωγής στις δίκες της οργάνωσης, ότι η δράση της 17Ν ήταν αποκλειστικά ποινική και όχι «πολιτική». Φυσικά ο ισχυρισμός αυτός ήταν και τότε εξαιρετικά αμφισβητούμενος, αλλά αυτή η κλειστή συζήτηση φαίνεται να ξανανοίγει:
Αν ο Κουφοντίνας είναι αποκλειστικά και μόνο ποινικός κρατούμενος, γιατί να μην αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους κάθε κατάδικου για ποινικά αδικήματα, ακόμα και ειδεχθή; Η κυβέρνηση, πολιτικοποιώντας την έκτιση της ποινής του Κουφοντίνα, συνομολογεί τον ισχυρισμό του ότι είναι πολιτικός κρατούμενος, αφού ως τέτοιον τον μεταχειρίζεται.
Αυτός ο δρόμος είναι ολισθηρός. Ένα κράτος που δικάζει ακόμα και τον χειρότερο εχθρό του πρέπει να διατηρήσει την ηθική του υπεροχή. Δεν είναι διαδικαστική αβαρία οι δικαιοκρατικές εγγυήσεις και οι σωφρονιστικές προβλέψεις. Και δεν είναι ακόμα αργά η κυβέρνηση να ανακρούσει πρύμνη.
