Αλιεύσαμε από το fb του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Η ανεκδιήγητη Νικολάου στη σημερινή της δήλωση, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Δημάκης έχει καταδικαστεί για ληστεία με καλάζνικοφ, έχει υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα στη φυλακή και ήταν υποκινητής εξέγερσης στις φυλακές «κατά τη διάρκεια των μέτρων προστασίας από τον Covid-19» (το ακριβές ήταν ότι οι κινητοποιήσεις έγιναν επειδή ακριβώς δεν πάρθηκαν μέτρα), ως αιτιολόγηση της στάσης της απέναντί του.
Ο Δημάκης για την δράση τους ως ληστής (χωρίς καλάζνικοφ), έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση 40 ετών, την οποία εκτίει. Στην ποινή αυτή δεν περιλαμβάνεται ούτε η στέρηση της δυνατότητάς του να παρακολουθεί τις σπουδές του ούτε ο ψυχολογικός πόλεμος των μεταγωγών. Η Νικολάου με τη δήλωσή της ομολογεί ότι με προσωπική της απόφαση προσθέτει και άλλες ποινές που αυτή κρίνει πιο καλές, σε αυτήν που επέβαλαν τα δικαστήρια. Ομολογεί επίσης ότι ο Δημάκης λέει αλήθεια όταν υποστηρίζει ότι η στάση της αποτελεί τιμωρία για τη δική του στάση στις κινητοποιήσεις των φυλακών -κάτι το οποίο δεν αποτελεί ούτε αρμοδιότητα ούτε δικαίωμα της Νικολάου.
Με διαβεβαίωσαν άνθρωποι που εκτιμώ, και δεν τους λες αριστερούς ή αναρχικούς, ότι η Νικολάου αποτελεί πολύ ειδική περίπτωση ακροδεξιού φελλού. Δεν το αμφισβητώ καθόλου. Όσα δηλώνει και πράττει όμως, δεν τα δηλώνει ούτε τα πράττει ως ακροδεξιός φελλός, αλλά ως εκπρόσωπος του κράτους. Κάθε λεπτό που το ελληνικό κράτος δεν πράττει διαφορετικά ή δεν παύει την Νικολάου από τη θέση της, δηλώνει επίσης ότι διεκδικεί το δικαίωμα να αυξάνει κατά βούληση στους κρατούμενους τις ποινές που τους έχει επιβάλει η δικαιοσύνη, να επιβάλει αυθαίρετα καθεστώς εξαίρεσης και να μετέρχεται της μεθόδου των ψυχολογικών βασανιστηρίων.
Την επόμενη φορά που αυτό το κράτος θα επικαλεσθεί τη δημοκρατική νομιμότητα, θα πρέπει να θυμάται ότι αντίθετα με τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, αυτή δεν ανάβει και σβήνει κατά βούληση. Αν δεν ισχύει για το κράτος, δεν μπορεί να ισχύει ούτε για την κοινωνία.
